بهترین دارو تنگی کانال نخاعی + معرفی قرص، پماد و آمپول

 

قرص تنگی کانال نخاعی عمدتا اولین انتخاب برای کنترل و مدیریت درد ناشی از تنگی کانال نخاع است. اما سوال اینجاست که مصرف این طیف قرص‌ها چه میزان از درد را پوشش می‌دهند و اینکه آیا روش مطمئنی برای بهبود قطعی به حساب می‌آیند؟ برای پاسخ به این سوال در ابتدا بهتر است نگاه کوتاهی به تنگی کانال ستون فقرات بیندازیم.

تنگی ستون فقرات یک وضعیت پزشکی است که با باریک شدن فضای داخل ستون فقرات یعنی محل عبور نخاع مشخص می‌شود. این وضعیت بر روی اعصابی که از طریق کانال ستون فقرات به سمت اندام‌ها تحتانی و پاها حرکت می‌کنند فشار وارد می‌آورد و عملکرد حرکتی پاها را مختل خواهد کرد. اصل‌ترین نقاطی که درگیر این عارضه می‌شوند کمر و گردن و بیشتر افراد 50 ساله و بالاتر را تحت تاثیر قرار می‌دهند. برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی علائمی تجربه نمی‌کنند، در حالی که برخی دیگر از درد، بی حسی، ضعف عضلانی و مشکلات عملکرد مثانه یا روده رنج می‌برند.

تنگی ستون فقرات معمولا در اثر تغییرات سایشی و پارگی در ستون فقرات مربوط به آرتروز به وجود می‌آید. در موارد شدید این عارضه، پزشکان گزینه جراحی را برای ایجاد فضای اضافی برای نخاع یا اعصاب توصیه می‌کنند. گزینه‌های درمانی متفاوتی مانند قرص تنگی کانال نخاعی به صورت موقت درد آن را تسکین می‌دهند ولی کامل نیستند. این مقاله از سایت اول کلینیک را دنبال کنید تا با سایر داروهای مفید برای تنگی کانال نخاعی آشنا شوید.

انواع دارو تنگی کانال نخاعی

باریک شدن تنگی ستون فقرات روی اعصابی که از کانال نخاعی عبور می‌کنند فشار وارد می‌کند که علائمی به دنبال دارد. عوامل متعددی در ایجاد این بیماری نقش دارند که منجر به کمردرد و ناراحتی مرتبط با اعصاب می‌شود. آگاهی از این عوامل برای تعیین موثرترین گزینه‌های درمانی غیرجراحی، حیاتی است:

با توجه به اینکه تنگی کانال نخاعی یک عارضه پیچیده است که به غیر از درد با التهاب شدید، بی حسی و یا نوروپاتی همراه است از این رو انتخاب یک قرص برای این عارضه غیر ممکن است. در حالی که باید برای کاهش التهاب از یک ضدالتهاب قوی استفاده کرد، در سوی دیگر نیاز است که از یک تقویت کننده اعصاب برای بهبود آسیب های عصبی مصرف کرد. همچنین از آنجا که دارو های تنگی کانال نخاعی ممکن است که موجب زخم معده شوند، از این رو همزمان لازم است که از داروی محافظت کننده دستگاه گوارشی نیز مصرف کرد.

نوع تنگی کانال نخاعی	نسخه مناسب
درد خفیف و گاه به گاه	سلکوکسیب
	نوروبیون
	استامینوفن
	امپرازول
درد مداوم در کمر و پا	ملوکسیکام
	گاباپنتین
	متوکاربامول
	آلفالیپوئیک اسید
	پنتوپرازول
درد شدید و ضعف عضلانی	پردنیزولون
	پرگابالین
	ترامادول
	نوروبیون
	دیکلوفناک سدیم
	پنتوپرازول

از آنجا که استفاده از داروهای تنگی کانال نخاعی با عوارض جانبی همراه هستند، یکی از بهترین و جدید ترین روش های درمان دردهای کمری استفاده از کمربند های الکتریکی با امواج UIC پلاتینر، فراصوت، فروسرخ و میدان های مغناطیسی است. نظرات درباره پلاتینر تا به اکنون بسیار مثبت بوده و استفاده از این کمربند را بسیاری از پزشکان توصیه می کنند.

درد خفیف و گاه به گاه

نام دارو	دلیل تجویز	دوز تجویزی
سلکوکسیب ۲۰۰ میلی‌گرم	کاهش التهاب	۲۰۰ میلی‌گرم روزانه
نوروبیون	تقویت اعصاب	یک عدد روزانه
استامینوفن + کدئین	کنترل درد	۳۲۵/۳۰ میلی‌گرم، هر ۸ ساعت
امپرازول ۲۰ میلی‌گرم	محافظت از معده	۲۰ میلی‌گرم

سلکوکسیب 200 میلی‌گرم

سلکوکسیب یک داروی کاهش دهنده التهاب است که از طریق مهار آنزیم های تولید کننده التهاب موجب کاهش درد و التهاب می شود. التهاب در تنگی کانال نخاعی موجب ایجاد درد می شود که مصرف روزانه 200 میلی‌گرم از این دارو بعد از غذا می تواند درد های التهابی این عارضه را کاهش دهد.

نوروبیون

تنگی کانال نخاعی با تخریب و کاهش میانجیگر های عصبی همراه است و از این رو مصرف نوروبیون می تواند با بازسازی اعصاب محیطی به کاهش علائم عصبی ناشی از این آسیب کمک بکند. ویتامین های خانواده b موجود در نوروبیون موجب ساخت نوروترانسمیتر های عصبی و ترمیم غلاف میلین می شود.

استامینوفن کدئین

التهاب ایجاد شده در این عارضه بر روی اعصاب فشار وارد می کند و موجب ایجاد درد مداوم می شود. داروهایی مانند استامینوفن می توانند بر روی گیرنده های درد در مغز و نخاع اثر گذاشته و موجب کاهش درد در بیمار شوند. یک قرص هر 8 ساعت برای 4 روز برای کاهش درد ناشی از درد خفیف تنگی کانال نخاعی پیشنهاد می شود.

امپرازول 20 میلی‌گرم

داروهای ضد اللتهابی مانند سلکوکسیب موجب کاهش موکوس محافظ معده شده و زخم معده را به همراه دارند. امپرازول می تواند با کاهش ترشح اسید معده از بروز آسیب های معده ای ناشی از این قرص ها جلوگیری کند. بهتر است که این دارو روزانه یک عدد 30 دقیقه قبل از صرف صبحانه مصرف شود.

درد پیوسته و گزگز در پا

نام دارو	دلیل تجویز	دوز تجویزی
ملوکسیکام ۱۵ میلی‌گرم	کاهش التهاب	۱۵ میلی‌گرم، روزانه یک عدد
گاباپنتین ۳۰۰ میلی‌گرم	کاهش بی‌حسی	۳۰۰ میلی‌گرم، شب قبل از خواب به مدت ۳ روز، سپس ۲ بار در روز
متوکاربامول ۵۰۰ میلی‌گرم	کاهش اسپاسم	۵۰۰ میلی‌گرم، هر ۸ ساعت یک عدد
آلفا لیپوئیک اسید ۳۰۰ میلی‌گرم	محافظت از اعصاب	۳۰۰ میلی‌گرم، روزانه یک عدد
پنتوپرازول ۴۰ میلی‌گرم	محافظت از معده	۴۰ میلی‌گرم، ناشتا روزانه یک عدد

ملوکسیکام 15 میلی‌گرم

به علت تنگی کانال نخاعی اطراف اعصاب نخاعی التهاب ایجاد می شود که این التهاب با تاثیر بر روی گیرنده های درد موجب درد شدید و مداوم می شود. این دارو با تاثیر قوی و طولانی مدت موجب کاهش التهاب کمر شده و می تواند تا حدود بسیاری شرایط وخیم این عارضه را کاهش دهد. این قرص باید 15 میلی‌گرم در روز بعد از غذا مصرف شود تا مشکلات گوارشی را به همراه نداشته باشد.

گاباپنتین 300 میلی‌گرم

قرص گاباپنتین 300 یکی از بهترین دارو ها برای کاهش درد های مرتبط به گزگز و بی حسی در پا است. فشار بر روی طناب نخاعی کمری پس از تنگی کانال نخاعی، نورون های عصبی امکان تبادل اطلاعات به مغز را نداشته. این دارو با تاثیر بر کانال های عصبی و انتقال دهنده های عصب می توانند از بی حسی های عصبی جلوگیری کنند.

متوکاربامول 500 میلی‌گرم

به دلیل تحریک عصبی مزمن پس از تنگی کانال نخاعی، فرد چار گرفتگی و سفتی عضلات می شود. این دارو با مسدود کردن سیگنال‌های درد به مغز موجب تسکین گرفتگی عضلانی می‌گردد. این دارو بهتر است که هر 8 ساعت مصرف شود.

آلفالیپوئیک اسید 300 میلی‌گرم

تنگی کانال نخاعی موجب استرس بیش از حد در مفاصل شده و آسیب به نرون ها را به همراه دارد. این دارو با توانایی که برای جلوگیری از پیشرفت رادیکال های آزاد دارد می تواند آسیب های وارد شده به نرون ها را ترمیم کند و جلوی گسترش درد را بگیرد. این دارو بهتر است که روزانه 1 عدد و همراه با غذا برای جلوگیری از ناراحتی های گوارشی مصرف شود.

پنتوپرازول 40 میلی‌گرم

ملوکسیکام می تواند بر روی معده تاثیر گذاشته و موجب زخم و خونریزی های معده ای شود. این دارو یک مهار کننده قوی معده از طریق مهار پمپ پروتون می باشد. کاهش اسید معده به نام اسید کلریدریک موجب کاهش درد های همراه با مصرف قرص پس از مصرف قرص های جلوگیری کننده از تنگی کانال نخاعی می شود.

درد شدید و ضعف عضلانی

نام دارو	دلیل تجویز	دوز تجویزی
پردنیزولون ۱۰ میلی‌گرم	کاهش التهاب	۱۰ میلی‌گرم، روزانه ۲ عدد
پرگابالین ۷۵ میلی‌گرم	بهبود ضعف عضلانی	۷۵ میلی‌گرم، قبل از خواب
ترامادول ۵۰ میلی‌گرم	تسکین درد	۵۰ میلی‌گرم، در صورت درد شدید هر ۸ ساعت
آمپول نوروبیون	تقویت اعصاب	یک روز در میان به مدت ۱۰ روز
دیکلوفناک سدیم ۱۰۰ میلی‌گرم	کاهش التهاب	۱۰۰ میلی‌گرم، یک عدد شب
پنتوپرازول ۴۰ میلی‌گرم	محافظت از معده	۴۰ میلی‌گرم، ناشتا روزانه یک عدد

پردنیزولون 10 میلی‌گرم

تنگی نخاع شدید موجب فشار بیشتر برروی اعصاب شده و نیاز به کاهش دهنده التهاب قوی تر نیاز دارد. این دارو با مهار مسیر های التهابی مانند NF-kB موجب کاهش التهاب فوری و قوی تری نسبت به کاهش دهنده های التهاب ضعیف تر می شود. این دارو همچنین موجب کاهش نفوذ گلوبول های سفید به محل التهاب شده و از تشدید شدن التهاب جلوگیری می کند. این قرص بهتر است که روزانه 2 عدد صیح بع از غذا مصرف شود.

پرگابالین 75 میلی‌گرم

تنگی کانال نخاعی موجب ایجاد فشار بر روی اعصاب و ریشه های نخاعی شده و خود را با بی حسی و ضعف عضلانی نشان می دهد. این دارو به کانال های کلسیمی متصل شده و موجب کاهش ترشح نوروترانسمیتر های تحریکی مانند گلوتامات و نوراپی نفرین می شود. در نتیجه این رویداد علائم نوروپاتی مانند سوزن سوزن شدن و بی حسی شدیدا کاهش می یابد. این دارو بهتر است که یک بار قبل از خواب مصرف شود.

ترامادول 50 میلی‌گرم

عموما درد های تنگی کانال نخاعی بسیار شدید هستند و نیاز به یک داروی ضد درد قوی مانند ترامادول دارند . این دارو علاوه بر غیر فعال کردن گیرنده های درد در سیستم مرکزی موجب افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین می شوند که موجب تقویت مهار تحریک درد می گردد. بهتر است که این دارو هر 8 ساعت تا کاهش درد های شدید کمر و باسن مصرف شود.

آمپول نوروبیون

بیماران نوروپاتیک علائمی مانند نوروپاتی را نشان می دهند که به علت ایجاد آسیب بر روی نرون ها رخ می دهد. نوروبیون با داشتن ویتامین های ضروری برای ترمیم و تقویت اعصاب نخاعی می تواند بسیاری از علائمی که پس از ایجاد این عارضه رخ می دهند را کاهش دهند. بهتر است که این دارو یک روز درمیان به مدت 10 روز مصرف شود.

آمپول دیکلوفناک سدیم

دیکلوفناک از دسته داروهای رایج کورتیکواستروئیدی است که در تسکین دردهای خفیف و متوسط کاربرد زیادی دارد. بسیاری از بیماران آمپول دیکلوفناک را با نام آمپول شیری رنگ برای درد کمر می‌شناسند. با توجه به اینکه محدوده تسکینی این آمپول برای دردهای شدید نیست معمولا از آن همراه با داروهای اپیوئیدی (بر پایه مخدر) استفاده می‌کنند. البته ناگفته نماند که دیکلوفناک شکل‌های دیگه‌ای مانند قرص و کپسول هم دارد.

پنتوپرازول 40 میلی‌گرم

داروهای قوی کاهش دهنده التهاب می توانند که موجب عوارض گوارشی از طریق تحریک معده شوند. پنتوپرازول از طریق تاثیر بر پمپ های پریتال معده می تواتد موجب ایجاد کاهش اسید معده و جلوگیری از آسیب به معده شود. این دارو بهتر است که ناشتا و روزانه یک قرص قبل از مصرف صبحانه مصرف شود.

انواع مسکن تنگی کانال نخاعی بدون نسخه

داروهای بدون نسخه (OTC) معمولا اولین اقدام درمانی با دارو برای تنگی نخاع به حساب می‌آیند و تاثیر تسکینی و کاهش التهاب دارند.

استامینوفن، آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن نمونه‌هایی از مسکن‌های بدون نسخه هستند که پزشک در قدم اول برای تنگی کانال نخاعی توصیه می‌کند.

از این چند قرص تنگی کانال نخاعی برخی فقط تسکین دهنده درد مانند استامینوفن و برخی علاوه بر تسکین کاهش دهنده التهاب نیز هستند. مسکن‌هایی که هم درد و هم التهاب را کاهش می‌دهند، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا NSAID نامیده می‌شوند. آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن نمونه‌هایی از NSAID‌ها هستند.

بهترین دارو برای تنگی کانال نخاعی

در صورتی که علائم تنگی کانال نخاعی به داروهای OTC پاسخ ندهد، احتمالا پزشک داروی تجویزی قوی‌تری برای مدیریت و کنترل درد تجویز خواهد کرد. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی قوی که با نسخه در دسترس هستند گاهی به عنوان بهترین قرص تنگی کانال نخاعی مورد قبول بیماران قرار می‌گیرند. از این دسته داروها باید به سلکوکسیب (Celebrex) اشاره کرد که نمونه‌ای از NSAID‌های تجویزی است. استفاده برای مدت کوتاه و در دوزهای پایین این دارو بی خطر است.

اگر شدت درد در کمر افزایش پیدا کرد و به دنبال آن پا درد نیز پدیدار شد پزشک امکان دارد دوز کوتاهی از داروهای کورتیکواستروئید خوراکی را تجویز کند. این نوع داروها صرفا خوراکی نیستند و گاهی به عنوان آمپول مورد استفاده قرار می‌گیرند که حاوی داروهای ضد التهابی قوی هستند.

داروی ضد تشنج یا قرص تنگی کانال نخاعی

اگر تنگی ستون فقرات کمری دارید و درد عصبی را در پاهای خود احساس می‌کنید و این موضوع توانایی راه رفتن مختل می‌کند، پزشک معمولا یک عامل نوروپاتیک مانند گاباپنتین (نورونتین) و پرگابالین را تجویز می‌کند. تنگی ستون فقرات در ناحیه کمر علائم رادیکولوپاتی کمری مانند بی حسی پا، سوزن سوزن شدن و سوزش پاها را به وجود می‌آورد. یک عامل نوروپاتیک امکان دارد درد عصبی را کاهش و به بازیابی عملکرد ستون فقرات کمک کند.

مسکن‌های مخدر یا اپیوئیدها برای تنگی کانال نخاعی

این نوع قرص تنگی کانال نخاعی معمولاً تنها در صورتی تجویز می‌شوند که سایر داروها در تسکین و بهبود درد ناموفق باشند. با توجه به عوارض جانبی قابل توجه آنها، از جمله وابستگی، پزشک آن‌ها را فقط برای مدت کوتاهی تجویز خواهد کرد. مسکن های قوی مثل مسکن های اپیوئیدی معمولا به عنوان دارو در مرحله مراقبت بعد از عمل تنگی کانال نخاعی تجویز می شوند.

داروهای ضد افسردگی به عنوان قرص تنگی کانال نخاعی

این دسته داروها با افزایش سطح انتقال دهنده‌های عصبی خاص در نخاع به درد شدید تنگی نخاع کمک می‌کنند. این انتقال دهنده‌های عصبی سیگنال‌های درد را کاهش و درد را تا حد قابل قبولی کاهش می‌دهند. متأسفانه، داروهای ضد افسردگی چندین هفته زمان نیاز دارند تا درد تنگی ستون فقرات را کاهش دهند. برخی از داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای عبارتند از:

• آمی‌تریپتیلین
• نورتریپتیلین (Pamelor)
• دزیپرامین (نورپرامین)
• کلومیپرامین (آنافرانیل)
• داکسپین
• ایمی‌پرامین (توفرانیل)

نقش شل کننده عضلات برای تنگی کانال نخاعی

پی بردن به اینکه کدام یک از شل کننده‌های عضلانی تاثیر مثبتی روی تنگی کانال نخاعی دارد از موارد مهم درمان محسوب می‌شود. در حالی که اثربخشی این داروها از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است، باکلوفن، سیکلوبنزاپرین و متوکاربامول اغلب در میان گزینه‌های برتر برای کاهش ناراحتی ناشی از تنگی نخاع به عنوان بهترین قرص تنگی کانال نخاعی در نظر گرفته می‌شوند.

• باکلوفن: برای کسانی که مبتلا به تنگی نخاع کمری هستند مفید است چون باکلوفن اسپاسم عضلانی مرتبط با مشکلات نخاعی را برطرف می‌کند. سازمان غذا و داروی آمریکا از باکلوفن به عنوان یک عامل ضد اسپاسم با اثر بر روی اعصاب ستون فقرات برای کاهش درد و تقویت حرکت عضلانی نام می‌برد. با اینکه تاثیر چشم گیری در درمان تنگی کانال نخاعی دارد اما عوارضی هم به همراه خود دارد. عوارض جانبی بالقوه مانند خواب آلودگی و سرگیجه شایعترین نوع آن هستند.
• سیکلوبنزاپرین: این دارو بیش فعالی عضلانی را با اثرگذاری در مرکز مغز هدف قرار می‌دهد و درد ناشی از شرایط اسکلتی عضلانی، از جمله تنگی نخاع را تسکین می‌دهد. با توجه به اینکه سیکلوبنزاپرین به طور قابل توجهی عملکرد را بهبود و درد را کاهش می‌دهد، اثربخشی آن معمولا پس از چند هفته استفاده مداوم کم می‌شود. بیماران باید از عوارض جانبی این قرص تنگی کانال نخاعی مانند خشکی دهان و خواب آلودگی که شایع هستند آگاه باشند.

در کنترل و مدیریت درد تنگی نخاعی، ‌ترکیبی از شل‌کننده‌های عضلانی در یک برنامه درمانی گسترده‌تر، شامل فیزیوتراپی و مداخلات غیر جراحی، می‌تواند تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی را ارتقا دهد.

بیشتر بخوانید: خرید کمربند پلاتینر

ترکیب مسکن و شل کننده عضلات برای درمان تنگی کانال نخاعی

ترکیب شل کننده‌های عضلانی و مسکن‌ها درد ناشی از تنگی ستون فقرات را کاهش و التهاب و اسپاسم عضلانی را برطرف می‌کند. هنگام در نظر گرفتن‌ این ترکیب، به ویژه با مسکن‌های مخدر، احتیاط ویژه را باید مد نظر بگیرید. سازمان غذا و داروی ایالات متحده در مورد خطرات شدید این ترکیب مانند مشکلات تنفسی و سایر عوارض تهدید کننده زندگی هشدار می‌دهد. برخی از ترکیب این دو نوع دارو و اثرات آن را در ادامه مورد بررسی قرار داده‌ایم:

کلرزوکسازون و ایبوپروفن برای تنگی ستون فقرات کمری

مطالعه‌ای در سال 2019، نشان داد که ‌ترکیب دوز ثابت کلرزوکسازون و ایبوپروفن برای کمردرد حاد موثرتر از ایبوپروفن به تنهایی است.

• کلرزوکسازون یک شل کننده عضلات اسکلتی است، و برای کاهش اسپاسم عضلانی و درد ناشی از شرایط اسکلتی عضلانی تجویز می‌شود.
• ایبوپروفن یک NSAID (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) و ماده فعال در ادویل و موتریل است. ادویل و موترین داروهای مسکن بدون نسخه هستند، اما ایبوپروفن با مقادیر بالاتر (400، 600 و 800 میلی گرم) با نسخه نیز در دسترس است.

کاریزوپرودول و آسپرین برای تنگی ستون فقرات کمری

از‌دیگر ترکیبات شل کننده عضلانی و مسکن رایج برای دردهای اسکلتی عضلانی، کاریزوپرودول و آسپرین است.

• Carisoprodol یک داروی شل کننده عضلات اسکلتی است و از سال 1959 برای استفاده در ایالات متحده تایید شده است.
• آسپرین یک NSAID است که معمولا برای درمان درد، تب و التهاب کاربرد دارد. مشابه ‌ایبوپروفن، بدون نسخه و با نسخه در دوزهای بالاتر در دسترس است.

قرص‌های شل کننده عضلانی و‌ترکیبی NSAID

داروهای بدون نسخه حاوی شل کننده عضلانی و NSAID در همان قرص در حال حاضر ارائه نمی‌شوند و مورد تایید سازمان غذا و داروی امریکا نیست. با این حال، روباکس پلاتینیوم یک قرص‌ ترکیبی موجود در کانادا است که حاوی ایبوپروفن و متوکاربامول است. این قرص شل کننده عضلانی با تسکین اعصاب بیش فعال، درد و سفتی را به حداقل می‌رساند.

درمان تنگی کانال نخاعی با آمپول

در اغلب مواقع داروهای خوراکی زمان بیشتری برای اثرگذاری و تسکین درد نیاز دارند. به همین دلیل زمانی که درد شدت بیشتری می‌یابد معمولا پزشک از داروهای تزریقی استفاده می‌کند. در این بخش از مقاله به آمپول‌های مناسب به جای قرص تنگی کانال نخاعی می‌پردازیم:

تسکین درد تنگی کانال نخاع با تزریق استروئید اپیدورال (ESI)

یک گزینه درمانی کم تهاجم برای بهبود تنگی کانال نخاعی در راستای کاهش درد و ناراحتی است. یک ESI داروهای کورتیکواستروئیدی را برای تسکین درد با یک عامل بی‌حس ‌کننده‌ ترکیب می‌کند تا از راحتی در طول مصرف اطمینان حاصل کند.

متخصص ستون فقرات با استفاده از هدایت اشعه ‌ایکس (فلوروسکوپی) و رنگ کنتراست، یک سوزن با دقت در کانال نخاعی قرار می‌دهد تا بتوان کورتیکواستروئید را به فضای اپیدورال ستون فقرات، ناحیه بین کیسه محافظ اطراف نخاع و اعصاب و استخوان‌های ستون فقرات (مهره‌ها) تزریق کند. هدف از تزریق استروئید اپیدورال کاهش التهاب ریشه عصبی و یا نخاع است.

تسکین درد به دست آمده از تزریق استروئید اپیدورال معمولاً موقتی است و باید از آن به عنوان فرصتی برای ادامه تمرینات و کشش‌های برنامه فیزیوتراپی استفاده کرد.

اما در کنار تاثیر موقتی تزریق اپیدورال این روش همیشه ماهیت تسکینی ندارد و در موارد نادری عوارض جانبی جدی از خود بروز می‌دهد. مهم است که در مورد خطرات و مزایای بالقوه تزریق اپیدورال با یک متخصص پزشکی صحبت کنید.

آمپول کتورولاک

این آمپول که از دسته داروهای ضد التهاب استروئیدی است در تسکین درد بسیار خوب عمل می‌کند. کتورولاک برای کنترل دردهای شدید کمر تجویز می‌شود، یعنی زمانی که مسکن‌های معمولی راه به جایی نمی‌برند. به یاد داشته باشید که نباید بیشتر از 5 دوز از کتورولاک استفاده کرد چون عوارض جدی به دنبال دارد.

همچنین مهم است که کتورولاک نباید در ستون فقرات و قفسه سینه تزریق گردد. سیستم ایمنی بدن مواد شیمیای برای مقابله با درد تولید می‌کند و کتورولاک مانع ترشح این مواد خواهد شد، به همین دلیل التهاب، درد، قرمزی و تب را از بین می‌برد.

آمپول کورتیزون

آمپول‌های بر پایه کورتون برای کاهش التهاب و تسکین دردهای کمر بخصوص دردهای ناشی از تنگی کانال نخاعی و فتق دیسک کاربرد فراوانی دارند. کورتیزون موجب کوچک شدن دیسک بیرون زده شده و میزان برآمدگی دیسک را کنترل می‌کند به همین دلیل یکی از مهمترین آیتم‌ها برای کمک به بهبود تنگی کانال نخاعی است. نوع اثر گذاری آن به این گونه است که پروتئین‌ها و ترشحات التهاب‌زا را که موجب ایجاد تورم در ناحیه عصب می‌شوند از بین می‌برد یا بسیار کم می‌کند.

نکته‌ای مهمی که نباید به سادگی از کنار آن گذشت اینکه تزریق کورتیزون برای بیماران دارای عفونت و افراد مبتلا به خونریزی مناسب نیست و امکان به خطر انداختن زندگی آنها را به دنبال دارد. همچنین تزریق این آمپول موجب افزایش قند خون در بیماران دیابتی و افراد پیش دیابتی می‌شود. پس با نیم نگاهی به عوارض این آمپول موثر برای تنگی کانال نخاعی حتما قبل از استفاده از پزشک معالج خود مشورت بگیرید و تحت نظر او تزریق را انجام دهید.

آمپول بتامتازون

برای درمان و مدیریت درد سیاتیک ناشی از تنگی کانال نخاعی برخاسته از خارهای استخوانی و فتق دیسک بهترین آمپول بتامازون به حساب می‌آید. این آمپول را معمولا برای درد سیاتیک تجویز و در مفصل‌ها و فضای اپیدورال مهره‌های کمر تزریق می‌شود. حتما باید توسط پزشک تجویز شود چون مصرف نابجا و بی رویه آن خطرات جدی به دنبال دارد.

آمپول نفوپام

برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی همیشه دردهای شدید را تجربه نمی‌کنند و اغلب اوقات علائم مختص به این عارضه را هم ندارند. آمپول نفوپام از جمله داروهایی به حساب می‌آید که برای دردهای خفیف و متوسط توصیه می‌شود. کاربرد نفوپام فقط برای تسکین درد تنگی نخاع نیست بلکه برای دندان درد، بعد از جراحی، دردهای مفصلی و عضلانی و همچنین دردهای ناشی از سرطان نیز به کار می‌رود.

هنگامی که مسکن‌هایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن روی بهبود درد تاثیر ندارند معمولا از آمپول نفوپام به عنوان یک گزینه تسکینی استفاده می‌کنند. اثرگذاری نفوپام بعد از یک تا دو ساعت شروع می‌شود و معمولا برای افراد بالای 12 سال و به بالا تجویز خواهد شد. مانند همه داروها این آمپول نیز امکان دارد عوارضی به همراه داشته باشد که سرگیجه یکی از آن عوارض است. تغییر رنگ ادرار به رنگ صورتی از دیگر تاثیرات استفاده از نفوپام است که البته جای نگرانی ندارد.

آمپول دگزامتازون

از جمله آمپول‌های کورتیکواستروئیدی است که با تمرکز بر تقویت سیستم ایمنی بدن، التهاب مفاصل را کنترل و درد ناشی از آن را تسکین خواهد داد. عملکرد دگزامتازون از طریق کاهش ترشح التهاب شکل می‌گیرد. پس دردهای مفصلی ناشی از التهاب با تزریق آمپول دگزامتازون قابیت کنترل دارند.

آمپول تریامسینولون

در دسته داروهای ضد التهابی قرار داد که کاربرد ویژه آن برای رفع التهاب و آلرژی است. علاوه بر رفع التهابات مفصلی برای درمان نارسایی کلیوی هم مورد مصرف دارد. با توجه به اینکه در بهبود درد و التهابات مفصل عملکرد خوبی از این آمپول بدست آمده به تشخیص پزشک برای تسکین درد تنگی کانال نخاعی نیز گاهی توصیه می‌گردد.

آمپول متوکاربامول

یکی از بهترین داروهای شل کننده عضلانی که در تسکین دردهای ناشی از اسپاسم و گرفتگی عضلانی عملکردی عالی دارد. بیشترین عامل ایجاد تنگی کانال نخاعی به دلیل فتق دیسک است و شروع بیرون زدگی دیسک نیز ریشه در عدم تحرک و ضعف عضلانی دارد که گاهی با گرفتگی و اسپاسم همراه خواهد بود.

پس می‌توان گفت یکی از آمپول‌های مناسب برای تسکین درد ناشی از تنگی کانال نخاعی متوکاربامول است. این آمپول از درمان‌های مورد تایید سازمان غذا و داروی امریکا است. متوکاربامول با سرکوب سیستم عصبی و مسدود ساختن سیگنال‌های عصبی منشعب از ستون ففرات عمل می‌کند. بعد از 30 دقیقه زمان روند اثرگذاری متوکاربامول شروع می‌شود و از آن به عنوان یک جایگزین برای قرص تنگی کانال نخاعی در موارد خاص بره می‌برند. متوکاربامول به شکل قرص نیز در دسترس است که در موارد خفیف تر بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. در مقاله قرص متوکاربامول به بررسی دقیق تر قرص رباکسول پرداخته ایم.

جمع بندی نهایی درباره قرص تنگی کانال نخاعی

بیشتر موارد تنگی نخاعی را می‌توان با ‌ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، قرص تنگی کانال نخاعی، اصلاح فعالیت، تزریق اپیدورال و انواعی از آمپول‌ها درمان کرد. هنگامی که درد ناشی از تنگی کانال نخاعی با قرص و آمپول قابل کنترل و بهبود نیست و روز به روز شدید می‌یابد احتمال در نظر گرفتن جراحی دور از ذهن نیست.

اما معمولا بیشترین مشکلات تنگی ستون فقرات با قرص تنگی کانال نخاعی و روش‌های تزریقی قابل درمان است و جراحی به عنوان آخرین گزینه مد نظر گرفته می‌شود.

علاوه بر قرص تنگی کانال نخاعی، یک برنامه مناسب فیزیوتراپی و ورزش نیز جزء تقریبا ثابت هر فرآیند درمان تنگی نخاعی است. در حالی که تمرینات تنگی کانال نخاعی درمان نیستند، برای بیماران مهم است که در حد تحمل فعال باقی بمانند و به دلیل عدم تحرک اضافی ضعیف نشوند.

سوالات متداول در مورد داروی تنگی کانال نخاعی

1.آمپول‌های کورتون دار برای تنگی کانال نخاعی چه عوارضی به دنبال دارند؟

تزریق کورتیزون برای بیماران دارای عفونت و افراد مبتلا به خونریزی مناسب نیست به همین دلیل توصیه نمی‌شود. علاوه بر آن تزریق این آمپول قند خون را در بیماران دیابتی و افراد پیش دیابتی بالا می‌برد و خطرات جبران ناپذیری ممکن است به دنبال داشته باشد.

2.برای درد سیاتیک کدام آمپول بهترین است؟

در میان آمپول‌ها باید گفت آمپول‌های ضدالتهاب، هم استروئیدی و هم غیر استروئیدی برای درد سیاتیک جزو بهترین گزینه‌ها هستند.

 3.تزریق اپیدورال کمری برای چه بازه زمانی نتیجه بخش است؟

با توجه به میزان آسیب دیدگی زمان تسکین درد در هر فردی متغیر است. ولی به عنوان یک اصل کلی تزریق اپیدورال تسکین بین یک تا سه ماه را برای بیمار محیا می‌سازد. این تسکین درد در برخی از بیماران امکان دارد تا ۱۲ ماه یا حتی بیشتر نیز ماندگاری داشته باشد.

4.آمپول تریامسینولون برای درمان تنگی کانال نخاعی موثر است؟

تریامسینولون یک داروی کورتونی با اثرگذاری طولانی مدت است که گاهی قدرت دفاعی بدن را در مقابل برخی بیماری‌ها کاهش می‌دهد.

تجهیزات پزشکی خانگی